Artritispak ervaring: ga eens in de schoenen van een ander staan

Als Stannahs nieuwste lid van het internationale content team, was een bezoekje aan het hoofdkantoor een geweldige kans om uit eerste hand ervaring met de producten en de bedrijfswaarden op te doen.

Ongeacht de afdeling waar ik werkzaam ben, is het altijd belangrijk om een nauwkeurig inzicht te krijgen in de behoeften van onze klanten. Daarom is er een prangende vraag die elke Stannah medewerker zich moet stellen: Hoe voelt het om met artritis en mobiliteitsbeperkingen te leven?

"Hoe voelt het om met artritis te leven?"

Dit soort empathie is een belangrijke factor bij het ontwerpen van de beste producten voor onze klanten. Vanwege deze filosofie was de artritispak ervaring een belangrijk onderdeel van het internationale content team bezoek aan het hoofdkantoor.

Bovendien wordt Stannah gedreven door een klantgerichte cultuur: ons doel is om producten te bieden die passen bij de behoeften van onze klanten. Hoewel de technische aspecten belangrijk zijn, besteden we ook een aanzienlijke hoeveelheid tijd aan het bestuderen van literatuur over het verouderingsproces, zodat we onze klanten beter kunnen begrijpen en we ons beter met hen kunnen identificeren.

Een van onze primaire doelstellingen is om zo effectief mogelijk te kunnen communiceren met mensen uit diverse landen en culturen, een echte uitdaging! We proberen te benadrukken dat preventie voorop staat en onze klanten nuttige en leerzame informatie te verstrekken.

Waarom is het dan zo belangrijk om de strijd tegen artritis onder de aandacht te brengen? Volgens de informatie op de website ralige.be lijden ongeveer 80.000 tot 100.000 mensen in Vlaanderen alleen al, aan reumatoïde artritis. In de VS wordt bij ongeveer 22% van de volwassenen een vorm van artritis gediagnosticeerd.

Deze aandoening komt nog meer voor bij senioren. Verschillende onderzoeken wijzen erop dat meer dan 50% van de ouderen op een bepaald moment in hun leven artritis zullen ervaren. Daarom kan het niet genegeerd worden. Wanneer we over artritis nadenken, betekent dit dat we bezorgd zijn over de toekomst van onze ouders, onze dierbaren en onszelf. Bovendien wijst het op het belang van preventieve maatregelen om de ontwikkeling van deze schijnbaar onvermijdelijke toestand te vertragen.

Er is geen betere manier om je in het leven van iemand met artritis ter verplaatsen dan de symptomen daadwerkelijk op je eigen huid te voelen. Stannah is een stapje verder gegaan door een directe fysieke ervaring te creëren die verschillende reumatische aandoeningen kan simuleren. In feite hebben we het voorbeeld van autofabrikant Ford gevolgd, het eerste bedrijf ooit dat een artritispak heeft ontworpen. NAPP Pharmaceuticals had ook een soortgelijk ontwerp dat “generatie-inlevings-hulpmiddel” werd genoemd. Terwijl het de bedoeling was van Ford om te begrijpen hoe ze de auto´s comfortabeler voor ouderen konden maken en NAPP gefocust was op inlevingsvermogen, gebruikt Stannah het pak om zowel de ontwerpen te verbeteren als om onze klanten beter te begrijpen.

Het artritispak is een van de drie bestaande pakken in het Verenigd Koninkrijk en is gecreëerd door de Loughborough University School of Design. Stannah gebruikt het pak om zijn medewerkers de kans te geven om beter te begrijpen hoe het voor onze klanten is om met artritis en beperkte mobiliteit te leven. Het is ontwikkeld na uitgebreid onderzoek, literatuur evaluatie, raadplegingen van gezondheidsdeskundigen en interviews met patiënten. Het pak is gericht op het simuleren van sommige aspecten van veroudering voor mensen die dit niet zelf kunnen ervaren.

Wanneer men veroudert gaat dit gepaard met vermindering van de mobiliteit van de gewrichten en fijngevoeligheid, evenals visuele veranderingen. Maar hoe kan je dit in hemelsnaam begrijpen op je 33ste?

De meeste mensen zijn het er over eens dat de beste manier om je in iemands anders leven te verplaatsen is om een keer in iemand anders zijn schoenen te staan. Daarom heeft onze marktinzichtmanager mij de ultieme verouderingservaring gegeven.

In slechts luttele seconden gleed ik van een generatie naar de andere. Zodra alle componenten van het pak geplaatst waren, begon ik een verschil te voelen in de kritieke gebieden die normaal gesproken door artritis worden beïnvloed.

In slechts luttele seconden gleed ik van een generatie naar de ander

Onmiddellijk nadat ik het pak had aangetrokken voelde ik stijfheid in de gewrichten en ongemak opkomen. Terwijl ik door het hoofdkantoor liep, begon ik na te denken over hoe deze aandoening mijn dagelijks leven zou beïnvloeden.

Het pak is ontworpen om verschillende stadia en ernst van artritis te simuleren, vooral welke binnen de gewrichten te voelen zijn. De rode “pijnzakjes” zijn slechts bedoeld om aan te geven waar de gebruiker meer kans heeft om stijfheid, zwelling en ongemak te voelen.

Dit zijn in het kort de onderdelen van het pak:

• Kiezelsteentjes om ongemak en een krakend gevoel bovenop de ruggengraat te simuleren
• Riemen simuleren verminderde mobiliteit
• Riemen om de stijfheid te simuleren
• Neoprene ondersteuning en riemen om instabiliteit te simuleren
• Rode spikes alleen ter indicatie (nek, ruggengraat, heup en knie)
• Ongemak door een eeltknobbel onder grote teen, creëert last bij het lopen of bij ongelijke oppervlakken
• Handschoenen- stijfheid in handen en vingers

Heeft u er ooit over nagedacht hoe het voelt om met artritis te worstelen?

Dit is een dringende vraag die iedere Stannah medewerker zichzelf moet stellen, ongeacht de afdeling. Het is altijd belangrijk om een nauwkeurig inzicht te krijgen in de werkelijke behoeften van onze klanten. Door te leren wat onze klanten dagelijks doorstaan, kunnen we onze producten verbeteren, zodat deze daadwerkelijk makkelijker te gebruiken zijn.

Toen het mijn beurt was op het pak aan te doen, heb ik geprobeerd om er het meeste uit te krijgen door enkele normale dagelijkse activiteiten uit te voeren, zoals:

• De trap op en neer te gaan: Door de stijfheid in mijn knieën, was het op en neer gaan van de trap zeer pijnlijk door het krakend gevoel in mijn gewrichten. Volgens een marktonderzoek dat Stannah in verschillende Europese landen en in de VS uitvoerde, is gewrichtspijn een van de belangrijkste oorzaken van mobiliteitsproblemen. Zo hebben 50% van de traplift gebruikers gewrichtsklachten en 61% van de potentiële gebruikers hebben ook knie- / gewrichtsproblemen gemeld. Handigheid speelt ook een belangrijke rol, omdat ik moeite had om de trapreling vast te houden. De inspanning waarmee ik mijn handen moest gebruiken door het gebrek aan mobiliteit en evenwicht, maakte me er bewust van dat mijn knieën niet de enige zwakke plek waren.
• Eten, drinken of mijn tandenpoetsen: Elke activiteit waarbij ik mijn handen moest gebruiken was extreem pijnlijk, zoals proberen te eten of mijn tanden te poetsen. De simpele handeling van het oppakken van een voorwerp, zoals een glas water, ging gepaard met pijn en vereiste zorg zodat ik het niet zou laten vallen. Ook wanneer ik probeerde om ergens naar te reiken zorgden de riemen en banden rond mijn elleboog – deze simuleren bewegingsbeperkingen- ervoor dat ik mijn arm niet kon uitstrekken.
• Naar achter leunend in een stoel zitten en proberen op de staan: Ik had aanzienlijke problemen om na langere tijd gezeten te hebben weer op te staan. Dit kwam door de beperkingen rond mijn heup en middel waardoor het moeilijker was om mijn buikspieren te gebruiken. Ook de zwakte in mijn knieën hielp niet mee en mijn handen gaven me niet voldoende vertrouwen om veilig op te kunnen staan.
• Over mijn schouder naar achteren kijken: Of ik nou stond of zat, de nekstijfheid en het evenwichtsprobleem verhinderde me om achterover over mijn schouders te kunnen kijken. Ik voelde dat de mobiliteitsbeperkingen en het feit dat ik niet snel ergens op zou kunnen reageren me kwetsbaar zouden maken voor mogelijke obstakels.
• Naar de vloer buigen: Naar de vloer toe buigen was pijn moeilijk door de heup- en middelbeperkingen. Ook de eeltknobbel onder mijn grote teen was een grote beperking voor mijn beweeglijkheid, ongemakkelijk en het was extra moeilijk om te lopen.

Ik had het artritispak al een tijdje gedragen toen we eindelijk naar de Stannah trapliftenshowroom gingen. De kamer omvatte allerlei scenario’s om verschillende woningen te simuleren, met andere trappenvormen en verschillende trapliftoplossingen.

Ik werd enthousiast bij het idee dat ik de traplift ging gebruiken omdat ik pijn had. Voordat ik hieraan begon vond ik het echter belangrijker om nog een paar keer de trap op en af te gaan zodat ik later het verschil duidelijk kon voelen. Mijn knieën deden zeer door de spanning van het op en afgaan van de trap, maar ook mijn handen, omdat het pijnlijk was om de trapleuning vast te houden. Ik voelde me absoluut niet veilig of zelfverzekerd. Het voelde alsof ik niet genoeg kracht en evenwicht had om bovenaan de trap te stoppen zonder dat ik bang was om te vallen.

Eindelijk was dan de tijd aangebroken dat ik de traplift ging gebruiken. Voordat ik in de stoel ging zitten, gebruikte ik het knopje waarmee de automatische voetsteun wordt uitgeklapt. Zo fijn dat ik me hiervoor niet hoefde te buigen! Toen ik eindelijk ging zitten, dacht ik eraan hoe comfortabel de stoel was en hoe makkelijk het was om de veiligheidsgordel om te doen. Ik hoefde hier namelijk geen druk voor uit te oefenen (in tegenstelling tot bijvoorbeeld een autoveiligheidsgordel). Na een paar soepele ritjes op en af de trap, kwam ik tot de conclusie dat als zoveel van deze dagelijkse activiteiten een strijd zijn, waarom zou de trap dan nog een obstakel zijn?

Tijdens mijn rit op de traplift kon ik duidelijk voelen dat mijn kniegewrichten rustten en zo ook mijn handen van de pijnlijke grip op de trapleuning gespaard bleven. Ik voelde me veilig.

Ik heb de Starla, Siena en Sadler modellen uitgeprobeerd. Ik voelde me op mijn gemak in alle drie: ik hoefde me niet te buigen om de automatische voetensteun uit te klappen, en dankzij de ergonomische veiligheidsriem bleven mijn handen ook gespaard. Maar omdat het pak een extreem geval van algemene lichaamsartritis simuleerde, voelde ik dat de Sadler het meest geschikt was voor mijn conditie. Deze traplift helpt de gebruiker immers om een rechte houding aan te nemen, waardoor de inspanning om te gaan zitten minimaal is.

Vanuit mijn eigen ervaring kan ik concluderen dat de Sadler perfect was, omdat hij op maat gemaakt is voor mensen met beperkte flexibiliteit in hun gewrichten en vooral in de heupen en de knieën. Ik vond dat het de juiste hoek, bekleding en algemene ontwerpstructuur had om me te voorzien van het comfort dat ik nodig had. Nog beter is dat de Sadler verkrijgbaar is in verschillende hoogten en dus geschikt is voor zowel kleinere als grotere mensen.

Ik stond versteld over al het onderzoek dat Stannah heeft ondernomen om zijn ontwerpen te verbeteren. Het bedrijf heeft veel werk verricht met ergotherapeuten en artsen, zodat onze producten aan de hoogste normen voor onze klanten voldoen.

Aan het einde van de dag, voelde ik dat dit ook een emotionele reis is geweest. Nu begrijp ik beter hoe het omgaan met pijn, beperkingen, frustratie en afhankelijkheid onze ouderen psychologisch kan beïnvloeden.

Om deze reden voelde ik me erg trots om deel van de Stannah familie uit te maken, waar het werken aan het leven voor mensen met beperkte mobiliteit erg serieus wordt genomen. Ik ben erg blij dat ik voor een bedrijf werk dat gevoelig is voor de strijd tegen artritis, door de bewustwording van deze ziekte te stimuleren en onze producten te vormen in lijn met de behoeften van onze klanten.

• Comment puis-je choisir le monte-escalier idéal?
• Hoe wordt een traplift geïnstalleerd?